Reeën
De ree (Capreolus capreolus) is een klein, algemeen soort hert dat voornamelijk in Europa voorkomt. Het dier heeft een zandgele tot roodbruine zomervacht. 's Winters is deze meer grijsbruin tot zwart van kleur. Duidelijk zichtbaar is de witte tot gelige rompvlek.
De neus is zwart, en de kin is wit. De staart is vrij klein en alleen zichtbaar tijdens het poepen.
Het volwassen mannetje (reebok) heeft een eenvoudig gewei, maximaal 25 centimeter lang. 's Winters groeit het gewei. Tussen oktober en januari wordt het gewei afgeworpen.
De ree is een "knabbelaar": hij eet bramen, bessen, twijgen, scheuten, knoppen en loten van struiken en bomen, kruiden, grassen, bladeren, noten en landbouwgewassen als granen en kroppen.
De ree is voornamelijk in de schemering actief en dan waagt hij zich ook in meer open terrein. Van september tot april is hij voornamelijk 's nachts actief. Van mei tot augustus is hij ook meer overdag actief. In gebieden waar hij niet wordt verstoord laat hij zich overdag ook zien. De ree is heerlijk nieuwsgierig: hij kan minutenlang kijken naar wie jij bent - wie kijkt naar wie?
Reeën leven over het algemeen solitair maar hebben het grootste deel van het jaar een territorium. Soms leven reeën in kleine groepjes van een vrouwtje, haar kalveren en soms een bok. 's Winters kunnen ze zich samenvoegen in kudden van wel dertig dieren, met een duidelijke hiërarchie tussen de bokken. De bronsttijd valt in juli en augustus. Driekwart van alle worpen zijn tweelingen, maar ook eenlingen en drielingen komen voor.
Het jong blijft bij de moeder tot de volgende worp, dan wordt het weggejaagd.
De ree leeft in bosachtige percelen met open plekken en aangrenzende velden. Hij heeft behoefte aan beschutting, en rust in dicht struikgewas als bramenstruiken. In Nederland heeft de ree geen natuurlijke vijanden: alleen honden jagen op reeën. Vandaar dat er in het stuk natuurgebied (nabij landbouwgrond) waar de ree slaapt en rust honden altijd aangelijnd moeten zijn!
Over de reeën van Noorddijk is een prachtig artikel verschenen in Grasduinen.
Wij mochten het hier publiceren
